Sinds 2020 verzamelen Lucia Nimcová en David Petráš volksliederen en overlevingsverhalen van oudere vrouwen in afgelegen dorpen langs de grensregio van Slowakije, Oekraïne en Roemenië. Sommige van deze vrouwen beoefenen nog altijd hekserij en helende rituelen die teruggaan tot pre-christelijke tradities, als onderdeel van hun dagelijks leven.

Voor dit project stelden Lucia Nimcová en David Petráš een luisteromgeving samen op basis van veldopnames uit hun archief. Deze opnames zijn geïnspireerd door beschrijvingen van plekken en klanken uit magische spreuken, interviews en lokale mythologieën — aangevuld met zijn eigen speculatieve verbeelding. Veel van deze bronnen verwijzen naar overgangszones en grensgebieden die toegang bieden tot een mythische, onbekende wereld. Die toegang wordt vaak gemarkeerd door muziek of het ritmisch fluisteren van gezangen. De verhalen worden opnieuw tot leven gebracht door te luisteren naar en op te nemen wat in het landschap nog steeds hoorbaar is — waar tradities zachtjes blijven voortbestaan.

“Begeef je naar de kruispunten, naar de moerassen, waar Gods schepselen niet gaan, waar eekhoorns niet gluren, waar ganzen niet sissen, en hanen niet kraaien.”