We openen het festival met een lezing van onze speciale gast Laura Rascaroli (University College Cork). Haar invloedrijke boeken The Personal Camera (2009) en How the Essay Film Thinks (2017) hebben een belangrijke bijdrage geleverd aan het hedendaagse begrip van de essayfilm. In haar lezing zal Rascaroli ingaan op de historische en esthetische continuïteiten binnen het genre en fragmenten tonen van verschillende markante essayfilms. Aansluitend op de lezing zal Undead Voices (2019-2021) vertoond worden.
*Undead Voices* (2019–2021) onderzoekt de overblijfselen van het Italiaanse feministische activisme uit de jaren 70 aan de hand van een kapotte Super 8-film. Door archieffragmenten, persoonlijke herinneringen en geluid te verweven, verbeeldt de film hoe verborgen geschiedenissen opnieuw tot leven kunnen worden gebracht.
Sans soleil wordt door velen gezien als de belangrijkste essayfilm. Chris Markers film gaat over herinnering, tijd en beeld via een poëtische reis tussen Japan en West-Afrika.
Juste un mouvement herinterpreteert Jean-Luc Godards La Chinoise via het verhaal van Omar Blondin Diop en verweeft essay, biografie en politiek tot een gelaagde reconstructie.
.webp)
Een onderzoek naar een fabrieksterrein in China onthult hoe de camerahoek bepaalt wie zichtbaar is – en wie verdwijnt – in het perspectief van arbeid en controle.
Een surrealistisch onderzoek naar onzichtbare arbeid bij Google, waarin Andrew Norman Wilson de grens blootlegt tussen surveillance en geheimhouding binnen hedendaagse techbedrijven.
De allereerste publiek vertoonde film. Dit werk van de gebroeders Lumière heeft een blijvende invloed gehad op cineasten, in het bijzonder essayisten, vooral vanwege de bijzondere representatie van arbeid.
Arbeiter verlassen die Fabrik van Harun Farocki herinterpreteert de iconische film van de gebroeders Lumière uit 1895 en onderzoekt hoe het beeld van arbeiders aan het einde van de werkdag voortleeft in de filmgeschiedenis.
Was ist los? ontleedt nieuwsbeelden en televisierepresentaties in het herenigde Duitsland en toont hoe mediabeelden publieke opinie en werkelijkheid vormen.
Deze essayfilm was oorspronkelijk geproduceerd als een video-installatie. In Gegen-Musik onderzoekt Farocki hoe surveillancebeelden onze perceptie sturen.
Hoe verbeeldt de media abortus en welke impact heeft dit op vrouwen die een abortus overwegen? Een indrukwekkende mix van desktopfilm en persoonlijk essay.
Wat is een sirene? Wat was het? Wat zou het kunnen zijn? Een verkenning van de sirene in talloze verschijningsvormen.
.webp)
Wat gebeurt er wanneer onze huizen en dromen zijn binnengedrongen? Een verkenning van de geschiedenis van de deurbel en de implicaties van bewakingsbeelden.
Animatie en live-action worden verweven in een verhaal van een tienermeisje dat vastzit in haar huis. In Coma, gemaakt gedurende de COVID-19-pandemie, ontvouwt zich een surrealistische, nachtmerrieachtige wereld. Wellicht kon alleen een essayfilm de verwarring van deze jaren vatten.
Een speculatieve sci-fi-reis door de beloften en mislukkingen van het neoliberalisme, waarin tijdreizen een metafoor wordt voor krediet, toegang en de prijs van economische vrijheid.
Een beklemmend portet over de rol van Hongkong in de Koude Oorlog, waarin menselijk haar een spookachtige verbinding vormt tussen imperiale geschiedenissen, migratie en herinnering.
ERROR: ROOM 404 A POTENTIAL THREAT – over moed en twijfel bij kunstenaars die blijven creëren in onzekere tijden, ondanks toenemende mediacensuur in Hongkong.
Met archiefbeelden van Britse aanvallen op Duitse burgers tijdens WOII worden morele dubbelzinnigheden en de stilte rond deze daden blootgelegd.
Aan de hand van een terugkerend motiefbeeld van een giraf worden mondiale landschappen en menselijke activiteiten verbeeld, waarbij thema’s van macht, cultuur en waarneming worden onderzocht.
Een verkenning van het uitwissen van de inheemse Cham-cultuur in Vietnam, via een briefwisseling tussen een man en een vrouw, tegen de achtergrond van kernenergieplannen.
Vertrouw je meer op beeld of geluid? Luister aandachtig naar de klanken en beelden van de inheemse bevolking in de Centrale Hooglanden van Vietnam.
Dwalers van alle leeftijden en achtergronden komen samen via de lens van een antropologisch filmmaker, op zoek naar een wereld groter dan de hunne.
Een zoom-in op een schokkend beeld van gedetineerde Gazanen op sociale media confronteert ons met onze passieve consumptie en medeplichtigheid aan genocide.
Een essayfilm die betekenisgeving in een grenzeloze ruimte verkent. Beelden, herinneringen en persoonlijke interpretatie vloeien naadloos samen.
Rode silhouetten schetsen een alternatieve toekomst in geplunderd Palestijns archiefmateriaal. Een intrigerende film die verleden en mogelijke toekomsten herinterpreteert.
Een meditatie over Henry Fonda’s filmlegende en de verhalen die Amerika over zichzelf vertelt — idealisme, twijfel en de kloof tussen beeld en werkelijkheid.
Johan van der Keuken’s ambitieuze film onderzoekt de visuele politiek in Europa en experimenteert tegelijkertijd met filmportretten. Via een mozaïek van gezichten, plaatsen en stemmen brengt hij verlangens en angsten in beeld. Een essay over zien en gezien worden.
Een poëtische en filosofische reflectie op (on)ethische vertering die de onderlinge afhankelijkheid van lichaam en omgeving onthult, want "all that you change changes you".
Een poëtische reflectie op artificieel licht en het verdwijnen van de nacht. In een denkbeeldige toekomst flikkert de natuur in roze en zwart – verstoord, bestudeerd en langzaam vervagend.
“The enduring material bond between soil and soul"; de verstrengeling van materie en innerlijk wordt poëtisch verbeeld door een jonge Tsjechische kunstenaar.
.webp)
Mariam Jafri vs. Maryam Jafri verkent identiteit en auteurschap via een sculpturaal werk dat evolueert van object naar foto naar video, elk stadium gemarkeerd door watermerken. Jafri’s reflectie bevraagt de commodificering van kunst en de fluïditeit van waarde in een geglobaliseerde wereld.
De blijvende impact van industriële achteruitgang wordt verkend via trauma uit het verleden – Haunted, the Hollow onderzoekt herinnering, gemeenschap en de onzekerheid van de toekomst.
Hoe kun je de wereld ontdekken zonder van je plek te komen? Een zoektocht naar het verhaal achter een poster in het raam van een Afrikaanse barbershop.
The Southern Thru-Way is een persoonlijk verhaal over huisvesting en het politieke idee van toebehoren. Een filmisch essay over onzekerheid, gedwongen collectiviteit, vergankelijkheid en onconventionele vormen van liefde.
‘De oren vertellen de ogen waar ze moeten kijken.’ Een verkenning van wachten en luisteren als stilmakende tegenkracht in een kapitalistische wereld die alleen maar accelereert.
Een reflectief portret van het leven in een Senegalese kustplaats, waar veranderende landschappen aanleiding geven tot gesprekken over milieu, arbeid en gedeeld bestaan.
Een emotionele verkenning van grenspolitiek, actueler dan ooit. Persoonlijk, meervoudig en meeslepend in de wijze waarop het ons laat kijken én luisteren.
De herinneringen van de Okinawaanse eilandbewoner Yogi-San aan het bombardement van 1945 worden hoorbaar in de resonantie van een grot — oorlog herinnerd via luisteren.
In plaats van documentaire of naturalisme verkennen de geluidsopnames van Toshiya Tsunoda de relatie tussen ruimte en waarneming, de diepte van het landschap en de ademhaling van de dingen.
Hekserij en genezingsrituelen in volksliederen en verhalen van oudere vrouwen aan de grens van Slowakije, Oekraïne en Roemenië vormen overgangszones naar een mythische, onbekende wereld.
Een meertalige reactie op een geluidsopname van Mukalap in de uitgestorven taal !ora laat koloniale erfenissen opnieuw weerklinken.
Een audiovisuele meditatie over taal en cultuur vanuit een koloniaal verleden, “moving through time, reflecting on the truth of the people forgotten”.
.webp)
Nowhere Near van Miko Revereza is een aangrijpende essayfilm over ontheemding en migratie. Via meditatieve reflecties en indrukwekkende beelden verkent hij de complexiteit van verbondenheid en culturele grenzen.
De nieuwste film van Lis Rhodes opent met een verwijzing naar de atoombom op Hiroshima en zet daarmee de toon voor een essayfilm over geluid, macht en geschiedenis. Met gefragmenteerde beelden en ontregelend geluid roept Rhodes op tot reflectie over geweld en controle in het moderne leven.
