Miko Revereza’s persoonlijke essayfilm Nowhere Near is een reflectie op stateloosheid, migratie en intergenerationeel geheugen. Geboren in de Filipijnen en opgegroeid als ongedocumenteerde migrant in de Verenigde Staten, presenteert Revereza zijn beslissing om de VS te verlaten en met zijn grootmoeder terug te reizen naar hun voorouderlijk land. De reis wordt zowel een daad van rouw als van verzet, waarin hij de last van koloniale geschiedenis en zijn eigen verscheurde identiteit onder ogen ziet.

De film, opgenomen over meerdere jaren, schakelt tussen dagboekachtige verhalen, archieffragmenten en visueel indringende beelden. Stromend water keert herhaaldelijk terug als motief, en weerspiegelt de vloeiende, onbestemde aard van ‘ergens thuishoren’.

Revereza’s eigen stem zet de toon met een mengeling van intimiteit en afstand. Nowhere Near vermijdt een afgerond verhaal en omarmt ontworteling als zowel bestaansvoorwaarde als artistieke vorm.