Harun Farocki opent Arbeiter verlassen die Fabrik met het allereerste filmbeeld ooit: arbeiders die een fabriek verlaten, vastgelegd door de gebroeders Lumière. Vanuit dit fundament volgt de film een visuele genealogie van de representatie van arbeid in de cinema.

Via Hollywood, propagandafilms, bewakingsbeelden en experimentele werken onderzoekt Farocki hoe arbeid zelden in beeld komt als daad op zich, maar vaak alleen zichtbaar is in de overgangen – bij aankomst, vertrek of staking. Die fragmenten worden gerangschikt in een visueel essay dat vragen oproept over productiviteit, vervreemding en de ideologische structuren in bewegend beeld.

Farocki’s kalme, analytische voice-over fungeert zowel als commentaar als kritiek. Hij verbindt filmische keuzes met bredere maatschappelijke structuren, en stelt de vraag wat het betekent dat arbeid meestal verborgen blijft achter fabrieksmuren, terwijl uitgangen en protestmomenten prominent worden weergegeven.

De essayvorm stelt Farocki in staat de politieke economie van representatie zelf te onderzoeken. De fabriekspoort wordt zo meer dan een fysieke grens: ze markeert de lijn tussen zichtbaarheid en uitsluiting, tussen wat de samenleving waardeert en wat ze liever onzichtbaar houdt.