An Asian Ghost Story is een beklemmende essayfilm van Bo Wang, die in zijn werk vaak archiefonderzoek combineert met poëtische, speculatieve vertelvormen. De film onderzoekt de geesten van Aziatische modernisering in de late 20e eeuw, beginnend bij het Amerikaanse verbod op “Aziatisch haar” in 1965 tijdens de Koude Oorlog.

De film volgt verhalen van fabrieksarbeid, migratie en economische verschuivingen, en toont hoe pruiken gemaakt van mensenhaar uitgroeiden tot een belangrijk exportproduct van het naoorlogse Hongkong. Tussen Maoïstisch China en een westerse markt die hongerig was naar haarstukken fungeerde Hongkong als poreuze doorvoerhaven, die ideologische spanningen gladstreek.

Fragmenten van archiefbeelden, lo-fi esthetiek, séance-achtige scènes en poëtische vertellingen voeren de kijker mee door een veranderend landschap van herinnering en materiaal. Geesten verschijnen niet alleen in verhalen, maar ook in textuur: in het haar zelf, in de fabrieken, in het gevoel van een stad die zweeft tussen werelden. Hongkongs positie als tussengebied (tussen Oost en West, communisme en kapitalisme, verleden en toekomst) komt naar voren als een locatie waar categorieën verdwijnen.

De vreemde onsterfelijkheid van haar en de herhaling van spookverhalen zijn ook een aanwijzing voor hoe geschiedenis blijft rondspoken. De film is geen lineair betoog, maar een spookachtige zwerftocht door tijd en ruimte.

An Asian Ghost Story maakt deel uit van een themablok over de politieke en economische transformatie van hedendaags Hongkong.